lunes, 26 de septiembre de 2022

EMAO EN LIÑA: Casa queimada [DEBUXO]

EMAO EN LIÑA: Casa queimada [DEBUXO]: Ramón Trigo e o seu irmán Xosé volven a sorprendernos con outro proxecto   apadriñado polo colectivo "A Madriña". Desta vez non se...

jueves, 16 de julio de 2015

centollo
La mayor estafa en la venta de marisco en Galicia (y el resto de España) es el vender como centolla gallega, la llamada centolla atlántica o centolla francesa (aunque también de procedencia británica).  La estafa viene de un gran numero de restaurantes hasta gran cantidad de pescaderías y paginas web.  Es muy habitual ver ofertas de este producto con la etiqueta de gallego o de las ría en época en que el producto gallego se encuentra en veda y es imposible su comercialización legal.
Para distinguir entre una y otra hay que tener en cuenta que la centolla gallega en su caparazón es de un color rojo-oscuro mucho mas intenso que la centolla de importación.
La centolla de la ria también se distingue por tener su caparazón recubierto de algas y esponjas cosa que no encontramos en la centolla atlantica ya que al ser generalmente de piscifactoria no tienen contacto con este tipo de elementos que ademas le permiten camuflarse de sus depredadores.
Las centollas gallegas tienen unas patas mas alargadas y con unas uñas mas afiladas que las francesas que poseen unas patas mas cortas y sus uñas redondeadas.

Como diferenciar una necoras de las rias gallegas

¿CÓMO DIFERENCIAR LA NÉCORA GALLEGA?

NÉCORAS DE LA RÍA


Además de la nécora gallega, en nuestros mercados se pueden encontrar nécoras de otras procedencias como Inglaterra, Bretaña, Irlanda, etc... A simple vista es difícil diferenciar una necora gallega de otra que no lo es pero, si ponemos en funcionamiento el resto de sentidos (no sólo la vista), nos resultará más fácil distinguir unas de otras.

El elemento que más las distingue es la textura. Si pasamos un dedo por encima de la nécora y la sensación que obtenemos al tacto es suave y velluda, con un ligero recuerdo a la piel del melocotón, estaremos casi con entera seguridad ante una necora gallega. Las nécoras que provienen de fuera son más lisas y están desprovistas de esas finas vellosidades propias de las de nuestras rías. Además, el color de las nécoras gallegas es más pardo, frente a una coloración un poco más pálida en las necoras foráneas.

Es importante recordar también que la época de veda acostumbra a coincidir con los 6 primeros meses del año, por lo que las nécoras que encuentre en el mercado en esas fechas, serán con toda probabilidad foráneas.

jueves, 26 de junio de 2014

Xornadas Agroecoloxicas

Xornadas Agroecoloxicas

Xornadas-AgroEcoloxicas-de-VALENZA-Coristanco
A Plataforma pola defensa de Corcoesto e Bergantiños e polas Asociacións de Veciños-as de Valenza e Cereo xa teñen perfectamente listas as Xornadas Agro Ecolóxicas que se celebrarán estes venres 27 e sábado 28 de xuño, en Valenza e Cereo (Coristanco).
Unhas Xornadas que continúan co obxectivo de poñer en valor os usos agrogandeiros e forestais da comarca fronte aos intentos converter a mesma nunha meganina como pretenden coa coñecida mina de Corcoesto.
A Primeira parte das mesmas celebrarase o venres 27 de xuño ás 20 h. no local social de Valenza e no que participan:
  • Xoán C. Carreira, profesor do Dpto. de Enxeñería Agroforestal da USC, que falará sobre “Agricultura a pequena escala” na que abordará a importancia tanto do seu papel social como da súa produción agraria, fundamental para alimentar á poboación galega. Este tipo de agricultura é unha agricultura de precisión (a máis moderna) pero feita, sen a axuda do satélite, co traballo, a experiencia e a sabedoría de moitas xeracións de labregos e labregas.
  • Isabel Vilalba, rexenta unha explotación de vacún de leite e fabas en Lourenzá. Foi responsable da Secretaría das Mulleres do SLG, forma parte da directiva da Coordinadora Europea da Vía Campesiña, que foi quen lanzou o concepto de soberanía alimentaria como o dereito da xente a decidir sobre as políticas agrarias da súa terra, e de producir alimentos a nivel local. En xuño de 2012 foi elixida secretaria xeral do Sindicato Labrego Galego. Falara sobre este concepto de “Soberanía alimentaria”.
A segunda parte das mesmas celebrarase o sábado 28 de xuño, terá dúas parte diferenciadas, unha teórica pola mañan ás 11 horas no local social de Valenza, baixo o título “Producindo alimentos ecolóxicos”. Seguidamente terá lugar un xantar colectivo e a continuación unha parte práctica na horta.
Esta segunda parte estará a cargo de Carmen Freire, labrega que traballa na súa explotación no concello de Rois. Carmen Freire defende que as explotacións familiares dependan máis dos seus propios recursos que das materias primas externas, defende que a agricultura labrega, debería ter en conta que haxa xente vivindo da produción de alimentos (ofrecendo produtos frescos e transformados e en condicións sociais dignas, e dicir, ademais de non explotar a terra, tampouco non explotar as persoas) e de distribución; a a agricultura ten que volver a ser considerada coma un ben social.

Inscrición aberta

A participación nestas Xornadas Agroecolóxicas esta aberta a todo o mundo, unicamente recoméndase que para o xantar colectivo e as prácticas na horta as persoas fagan unha inscrición previa, gratuíta, no teléfono 639630152.

viernes, 13 de junio de 2014

Tirabeques con jamiòn

Salteado de tirabeques con jamón ibérico
Ingredientes principales
600 grs. de tirabeques
150 grs. de jamón (si es ibérico mejor, pero más caro)
Aceite de oliva virgen extra
Sal maldon

Para preparar la receta de Salteado de tirabeques con jamón ibérico

Preparación:

Cortamos jamón ibérico a cuchillo, fino, y reservamos a temperatura ambiente.

Limpiar los tirabeques quitando con los dedos las hebras laterales.

En una sartén caliente echamos un chorretón de aceite de oliva y cuando esté caliente, echamos los tirabeques, salteándolos para que no se nos quemen. Pasados unos cinco minutos ya están hechos y listos para emplatar.

En caso de que tengamos algunas vainas muy granadas, se pueden sacar las semillas y saltear éstas aparte pero, ojo, con mucho cuidado ya que saltan como demonios.

Presentación:

En un plato llano ponemos en el centro el jamón ibérico, en crudo, sin saltear y alrededor los tirabeques y las semillas. Unas escamas de sal Maldon y un chorrito de aceite de oliva virgen extra.

Más sencillo no puede ser el plato y veréis que dulces están los tirabeques. Además, viene muy bien para seguir algún tipo de régimen….. Ya me diréis.
 

Tirabeques con huevo

TIRABEQUES SALTEADOS CON HUEVO POCHE. (EL TIRABEQUE, ESE GRAN DESCONOCIDO)


No deja de sorprenderme la cantidad de personas que te encuentras por ahí que, o nunca han probado, o, si lo han hecho, dicen que nos les gustan los tirabeques. 
La verdad es que si sois amigos de guisantes y de judías verdes, deberíais serlo aún más de ese gran desconocido: el tirabeque
Los que tenéis la suerte de ser de zonas de España en donde la huerta y las menestras son, (como el cocido, el gazpacho o la paella de otras zonas), el pan vuestro de cada día, estoy segura de que ya valoráis y consumís esta verdura. Los de otras regiones, si no apreciáis aún a esta verdurita como ella merece, es porque probablemente la probasteis cocinada de manera poco acertada, o porque, por desconocimiento, incluso la asesinásteis vosotros mismos 
No sé en que categoría botánica se encuadrará el tirabeque ni pienso ir a Google a averiguarlo, pero lo que es evidente, es que es primo carnal del guisante y  primo segundo de la judía verde y que los tres juntos son unos "vainas" y encima, "son unos verdes"
Probablemente la costumbre de convertir en incomibles a los tirabeques, venga del error de base de tratarlos igual que a sus primos. Una judía verde o un guisante, simplemente cocidos, pueden resultar deliciosos. Un tirabeque cocido, ya os digo yo que no. Y ese es el error, creo,  que hace que la mayoría de los desconocedores de este ser, lo cuezan como si fueran judías verdes y después procedan a saltearlo con jamón, o con ajada....o con lo que sea, sin que ya pueda remediarse el homicidio perpetrado.
En mi opinión, el tirabeque pierde su gracia en cuanto deja de estar crujiente y se convierte en verdura difícil de tragar si se cuece de más o si se intenta cocinar más  a posteriori.
Como a mi me parece una delicia y aún queda un poquito de temporada, os voy a dar una forma de hacerlos que además de deliciosa, es rápida y muy muy sana.
TIRABEQUES SALTEADOS CON HUEVO POCHÉ

Ingredientes para 4 personas
1k de tirabeques frescos.
4 u 8 huevos
2 dientes de ajo
100 g de jamón o bacon ahumado en taquitos, (yo no lo usé por eso de las calorías pero os aconsejo que les pongáis un poquito)
1/2 vaso de vino blanco
Aceite de oliva virgen (Gotas de Abril de Aceites Abril, que son gallegos y me gustan mucho)
Sal
Aproximado proceder
Antes de nada, hay que aclarar que los tirabeques tienen hilos, o pelos, a los dos lados de su vaina. De no retirárselos, acabarán hechos una bola en vuestra boca, o, lo que es aún peor, enroscados en vuestra campanila, produciendo otra desagradable sensación que os motivará incluso a pedir firmas para su eliminación de los huertos de la tierra, en change.org.
Dicho esto, la buena noticia es que son facilísimos de pelar. Como veis en la foto de abajo, con el pulgar izquierdo hacéis presión en la vaina hacia abajo, mientras con el pulgar e índice derechos, tiráis, hacia arriba,  del tallo por donde se unía el tirabeque a su planta.
 Seguís tirando y, como veis en esta foto, ya salen los dos hilos laterales al mismo tiempo

Una vez pelados y lavados, los reservamos.
Doramos en aceite de oliva virgen los dos  dientes de ajo laminados. Yo  no añadí ni jamón ni bacon ahumado en taquitos, porque quería que fuese un poco más de dieta el plato, pero ni que decir tiene, que están mucho más ricos añadiendo un poquito de jamón rico o bacon ahumado junto con el ajo.

En cuanto tienen un ligero color los ajos, (es importante que no se tuesten), y el jamón o bacon han perdido algo de grasa, añadimos los tirabeques. Los removemos constantemente hasta que vayan cambiando de color y se pongan más intensos, como en la foto de abajo.

Cuando adquieran ese verde intenso, (sucederá en unos 2 o 3 minutos), añadimos el vino blanco y la sal.


Dejamos evaporar el alcohol a fuego fuerte. Después, semitapamos la tartera y dejamos hacer unos 3-5 minutos dependiendo del tamaño de los tirabeques. Tienen que quedar crujientes al morderlos. No crudos. crujientes, que no es igual.


HUEVOS POCHÉ:

Para hacer los huevos poché, se acabó el rollo del agua hirviendo, el vinagre, el huevo fresco que se rompe igual, el huevo que al final sabe a vinagre siempre y todo ese lío... Con film transparente y un alambrito de esos del pan de molde o similar, queda arreglado todo, y además, podemos hacer todos los huevos al mismo tiempo.

Forramos un vaso bajo con film transparente de cocina. Colocamos el huevo dentro. Cerramos haciendo un saquito y asegurando el cierre con el alambre que tengáis.

Cocemos en agua hirviendo 3 o 4 minutos.


Retiramos del agua y comprobamos con el dedo que está de nuestro gusto el punto de cocción del huevo. Nos ayudamos de una cucharita para despegar la clara del film.

Colocamos el huevo sobre los tirabeques y aderezamos con pimienta, sal y un poquito de aceite


Y ya me contaréis.

Arroz de Bogaabnte

RECETA: ARROZ DE BOGAVANTE


Por una vez, y sin que sirva de precedente, (al menos de momento), voy a subir una receta ajena y copiada tal cual a este blog.

No, no se trata de un plagio, fenómeno habitual que con razón, tanto nos cabrea a los que en el ciber espacio curramos fotos y recetas para luego verlas sorprendentemente aparecer en bitácoras ajenas como si fuesen propias. No, no es eso.

Se trata de que mi amigo Nacho me ha regalado una estupenda receta de Arroz con Bogavante, o como se denomina en su tierra de adopción: Bogatrón.

Como además ha incluido foto del homenaje resultante e ilustrativos comentarios de su propia cosecha, honestamente creo que semejante dispendio merece pasar a mejor vida, siempre que por mejor vida entendamos este soporte y no el del efímero facebook, que es a donde en realidad me envió este regalo.

Así que sin más, (y sin menos), porque la receta está para quitarse el sombrero y aflojarse alguna que otra cosilla más, procedo a hacerle los honores a Nacho como Dios manda, subiendo aquí foto y palabras textuales.

Y hagan suya esta receta con toda confianza, como si fuese mía propia.

Y como digo siempre...(Aunque hoy no se porque me ha dado por la 2ª persona del plural)....

¡¡Ya me contarán!!!.



ARROZ DE BOGAVANTE: BOGATRÓN


Previo:

Tener preparada una Cervecita bien fría para el cocinero. Indispensable.

Bogavante:

Meterse un lingotazo de Whisky antes de asesinar 2 bogavantes de 1/2 kilo troceados en toros y la cabeza cortada a la mitad longitudinalmente.

Dorar ligeramente en aceite virgen con la punta de una cayena. Reservar.


Para el caldo:
1 cebolla, 2 zanahorias, laurel, ajo y a pochar en aceite virgen.

Luego le eché un toro de congrio troceado (era lo que tenía) y 6 langostinos (partidos en dos a la altura de la cabeza), remover, sal y agua.

Hervir, desespumar, y dejar hiviendo un rato.

Colar y reservar.

Para el arroz:

Hidratar pimiento choricero. Cebolla picada, ajo en láminas, callena y sal.

Pochar en el aceite en el que doramos los bogavantes.

Incorporar los líquidos de trocear el bicho. Pimentón dulce, remover y hechar tomate natural triturado (utilicé uno de bote, 300 cltrs),la pulpa del pimiento choricero y hebras de azafrán previamente calentado. Remover bien.
Añadir un generoso chodretón (..hics!) de brandy del güeno ( ..hics!). Dejar calentar y flambear (..si puedes. Yo conseguí flambear una esquina durante 2 segs.).

¡¡Ahí vamos!!: Añadimos una taza de arroz booooooooommbaa y mezclamos bien. 4 tazas del caldo y los trozos del bicho (también le eché las colas de los langostinos del caldo porque no las iba a tirar, vamos digo yo).

Fuego mediano. Nos secamos las lágrimas.

Apuramos la cervecita mientras vigilamos inquisidoramente el arroz (unos 20 mins) que nos dirá cuando está listo el tema. Nunca dejar que se consuma el líquido.
Servir inmediatamente entre besos, vítores y aplausos.
Degustar relajadamente acompañado de un buen vino blanco.
Aceptar educadamente las diversas proposiciones que sin duda nos harán tras la degustación